In veel organisaties wordt geredeneerd vanuit de eigen missie, producten, diensten, processen en bestaande klanten. Innovatie blijft vanuit dat wereldbeeld vaak beperkt tot meer van hetzelfde: een iets betere ervaring, handigere werkwijze. Het is ontwerp voor gebruikers (aantrekkelijke interface) en klanten (klantreis die betrekt, verrukt en behoud). Ontwerp het bestaande goed. Zorg voor onderscheidend vermogen en behalen van eigen doelen.
De fundamentele vooronderstellingen van wat men maakt zijn boven elke twijfel verheven. Natuurlijk is er wel eens twijfel: maakt dit het leven van mensen nu echt beter? Is dit nu echt een maatschappelijke bijdrage? Zijn er geen deelproblemen zonder oplossing waar ik een veel grotere bijdrage mee kan leveren? Maar we maken het zelden expliciet, we lopen er stilletjes aan voorbij.
Maar dat lijkt minder en minder aanvaardbaar. Onze systemen, onze oplossingen, die lange tijd prima dienstbaar leken, lijken hun vitaliteit te hebben verloren. We krijgen wake-up call na wake-up call. Het is steeds lastiger om weer over te gaan op de orde van de dag. Of dat nu over financien, politiek, geneeskunde, energie of onderwijs gaat. Het bereiken van resultaten met mensen in hun leven, de echte waarom, dringt zich meer en meer op. Als je meer wilt, echte resultaten wilt bereiken dan kom je vaak bij ambigue, vraagstukken zonder simpele oplossing. Je stapt dan over naar: “ontwerp het goede”.
Ze vragen meerdere oplossingen, samen optrekken. Dat betekent vaak dat er meer betrokkenen, producenten, gebruikers, organisaties bij betrokken zijn met een diversiteit aan behoeften en grenzen: het ecosysteem. Het is een complexe omgeving met projecten, produkten/diensten die over grenzen heen van organisaties werken en in samenhang moeten werken. Dit betekent wat voor het management, de transacties, de logistiek en de beleving en de informatie daarover.
Een klein beetje anders of werken op kleine schaal is onvoldoende. Het als individuele organisatie oplossen lukt niet, veel meer betrokkenen zijn nodig. Op de schaal van interactie van mensen met diensten of produkten is het niet op te lossen. Je moet je scope verbreden.
Een big bang oplossing lukt niet, het is weerbarstiger dan dat. Het oplossen in of vanuit het eigen wereldbeeld lukt niet, er moet een grotere sprong dan dat worden gemaakt. Naar een eigen visie en wereldbeeld, een eigen waardenset. Het gaat om complexe sociale, politieke, persoonlijke en maatschappelijke vraagstukken. Die vragen veel inzicht in menselijk en sociaal gedrag. In wat we door het ontwerp van een wereld neerzetten.
Dat vraagt een andere aanpak dan kleinschalig ontwerp: strategisch ontwerp of ecosysteem design. Het brengt nieuwe antwoorden op de vragen naar een echt zinvolle en positieve bijdrage. De oude antwoorden voldoen niet en brokkelen af.
Als nieuwe aanpak ontwikkelde ik de Herkader methode. Een proces van 6 stappen, die in andere blogs verder zijn uitgewerkt. Die 6 stappen leiden naar een nieuw verhaal, naar nieuwe oplossingen die een transformatie teweeg kunnen brengen. Lees de stappen in de onderstaande blogs:
1. Begrijp de Paradox
3. Genereer Factoren
4. Span een nieuw wereldbeeld op
5. Bepaal een nieuwe toekomst
6. Concretiseer oplossingen
