Dit pinksterweekend las ik Macht en politiek handelen in organisaties van Martin Hetebrij. Want bedrijfspolitiek is van groot belang in mijn rol van intrapreneur en enterprise designer. Vaak voelde ik mij intuïtief bekwaam. Maar meer en meer lijken de aangeleerde vaardigheden uit mijn jeugd en eerdere loopbaan niet afdoende. Dan is mijn invloed niet wat ik ervan had verwacht en hebben mijn interventies geen effect.
Dat heb ik bij voorbeeld in internationaal verband. Fransen en Belgen zijn cultureel anders bedraad. Waar ik vaak een procesinsteek kies, zijn zij vaak erg van de inhoud en financiën. In de programmering koken zij veel voor met bilateralen, terwijl ik voor workshops met meer aanwezigen kies. Waar ik van de communicatie ben, zijn zij vaak, in laatste instantie, gewoon van de macht. Ik word gedwongen om zeer bewust het politieke traject in te richten.
Ik heb het ook doordat ik van informatie architectuur verbreedt naar de business architectuur, het merk, de cultuur, het business model en de klant-, medewerker- en partnerbeleving. Het aantal belanghebbenden groeit enorm. Het aantal betrokken rollen en functionarissen groeit. Niet alleen nieuwe functionarissen van het bedrijf komen erbij. Ook betrokkenen van buiten het bedrijf vanuit de samenwerking met partners en klanten doen mee.
Het politiek handelingstraject “wiel” in het boek biedt me een nuttig theoretisch kader. Zo kan ik reflecteren op situaties en alternatieve insteken afwegen en kiezen. Wat zie, én kies ik als het wereldbeeld en het probleem? Op welk doel ga ik af? Welke positionering kies ik en welke positionering hebben de anderen? Hoe agendeer en programmeer ik? Hoe zet ik communicatie in en welke machtsbasis gebruik ik?
Nog leerzamer vond ik terugkijken op mijn jeugd. Welke rol speelde macht en politiek in ons gezin? En hoe ging ik daarmee om? Ging ik dat uit de weg? En waarom is dat? Welke rol speelde het op de middelbare school, in mijn studententijd, in mijn eerste werkervaring? Belangrijk om je af te vragen hoe ik daar politiek werd geprogrammeerd. Goed om de ingeslepen patronen te verkennen. Mooi om de automatische voorkeuren en allergieën te leren kennen. Zo kan ik meer bewust gaan sturen aan mijn politiek handelen.
Het boek is hier en daar droge kost. Gelukkig komt steeds net op tijd het hoofdstuk einde en de doorlopende smeuïge case van The Godfather Don Vito Corleone in zicht. Ik heb er veel zin in deze films op DVD met nieuwe ogen te gaan bekijken. Of misschien kan ik toch beter drie seizoenen House of Cards aanzetten?!
