Ik ben een langjarig bewonderaar van het Cluetrain Manifesto. Afgelopen jaar bestond het 15 jaar. Ik vroeg mij laatst af: biedt het Manifesto aanknopingspunten voor digitale innovatie? En wat is er nu eigenlijk van terechtgekomen? Of gaan we het nog beleven?
Een auteur van het ClueTrain Manifesto is David Weinberger. Hij heeft
geprobeerd om de impact en het hart van internet te grijpen, in het
boek “Small Pieces Loosely Joined: a Unified Theory of the Web”.
Hij probeert grip te krijgen op wat internet allemaal kan zijn of
worden. Daar waar ik zoek op het niveau van het bedrijfsmodel canvas
naar digitale innovaties zoekt hij ze zelfs qua impact op het niveau van
“de samenleving”. Een samenvatting voor Kinderen in het Nederlands is te vinden op zijn site.
De laatste zinnen van deze samenvatting vatten het samen: “Als contact
maken en om elkaar geven ons menselijk maken, dan is het internet –
opgebouwd uit “hyperlinks” en vol met dingen die mensen leuk en
interessant vinden – een plaats waar we nog menselijker kunnen zijn. En
dat is waar het internet voor is. Een prachtiger “opdracht” voor de
“digitale innovaties” waarnaar ik zoek kan ik mij niet voorstellen.
Een andere auteur van het Manifesto is Doc Searl. Die brengt nieuw licht op het “Customer Relationship” vlak vanuit het BedrijfsmodelCanvas. Hij heeft de kern van het Manifesto vertaald naar Relatie Management. In zijn boek The Intention Economy: When Customers Take Charge en in zijn positie bij Harvard (projectVRM.org).
Ook is Doc Searl bestuursleden van de vereniging Customer Commons. De missie van deze vereniging is “creating a world of liberated, powerful and respected customers.” Klanten emanciperen, ik heb er wel wat mee.
Zijn vertrekpunt is de klant (of burger, dienstafnemer, etc. zo u wilt). Hoe klanten hun behoeften willen verkennen, oplossingscenario’s willen afwegen en hoe ze in dat proces in verbinding willen staan met potentiele leveranciers. Searl vind dat hier een nieuwe categorie gereedschappen moeten komen: VRMs. VRMs als equivalent van CRM, maar dan voor de klant/burger. Een eigen omgeving waarin de lijntjes naar leveranciers lopen. En voor organisaties moeten CRMs gaan passen op VRMs als moeren op een bout.
Beide boekjes geeft me ook een ander nieuw voornemen. Namelijk, mijn 2 dochters van 5 en 8 op korte termijn wegwijs maken op internet. De mogelijkheden ervan laten zien. Als “digitale innovator” ben ik dat toch aan mijn stand verplicht. Het legt ze uit “wat ik op het werk doe”. Maar vooral kan ik zo bijdragen aan het “menselijk” maken van deze wereld.
